Wodór molekularny – działanie

Liczne badania naukowe oraz doświadczenia kliniczne dowodzą, że wodór molekularny posiada selektywne właściwości przeciwuletniające, prozdrowotne, profilaktyczne oraz terapeutyczne.

Wodór molekularny fizjologicznym regulatorem

Wodór jest swoistego rodzaju, fizjologicznym regulatorem, który wpływa na komórki i całe organy:

• antyoksydacyjne (neutralizowanie szkodliwego działania wolnych rodników),
• przeciwzapalnie (obniżanie aktywności prozapalnych i zapalnych cytokin, ochrona tkanek i narządów przed uszkodzeniem),
• antyapoptotyczne (zwiększanie lub zmniejszanie aktywności czynników związanych z apoptozą, czyli tzw. programowaną śmiercią komórki).

Stres oksydacyjny, czyli nadprodukcja wolnych rodników

Patogenezą wielu niedomagań zdrowotnych i chorób jest przewlekły, utrzymujący się przez dłuższy czas stres oksydacyjny, czyli tzw. nadprodukcja wolnych rodników. Warto dodać, iż organizm zawsze doświadcza pewnego stopnia stresu oksydacyjnego. Można powiedzieć, że faktycznie do prawidłowego funkcjonowania w zasadzie potrzebuje łagodnego stresu.

Naturalne utleniacze

Istnieją naturalnie występujące utleniacze, które uruchamiają sygnały na poziomie komórkowym. Są to pewne procesy biochemiczne (wewnątrz i na zewnątrz komórki), które regulują jej procesy życiowe. Łagodne i pozytywne stresory fizyczne, np. takie jak:

• wysiłek fizyczny,
• przerywany post,
• ekspozycja słoneczna,
• zmiany termiczne (np. sauna, zimny prysznic,

wzmacniają zdrowe procesy i mają ogólny, korzystny wpływ. Wymuszają one bowiem pewne pożądane, fizjologiczne adaptacje na poziomie komórkowym. Można zatem powiedzieć, że zdrowa komórka potrzebuje łagodnej dawki stresu, żeby była jeszcze bardziej zdrowa i silniejsza.

To wszystko wpisuje się w zjawisko tzw. hormezy, zgodnie z którą jakiś czynnik w dużych ilościach jest szkodliwy dla organizmu, ale w mniejszych działa korzystnie. Zwykle w warunkach idealnych komórki zachowują równowagę między wytwarzaniem, a eliminacją wolnych rodników, co ma kluczowe znacznie dla ich przeżycia. Kiedy ciało poddawane jest stanom ciągłego, wysokiego stresu oksydacyjnego, np. takiego jak:

• silny stres emocjonalny,
• toksyczne terapie,
• niewłaściwa dieta,
• ekstremalny wysiłek fizyczny,

wówczas możemy mówić o adaptacjach patologicznych (niepożądanych). czyli takich, które mogą doprowadzić do uszkodzenia komórki.

Dochodzi wówczas do nadprodukcji wolnych rodników, wykraczającej poza próg zdolności adaptacyjnych organizmu. Niemożność zrównoważenia przez organizm nadmiaru wolnych rodników, może skutkować tym, iż zaczynają one atakować zdrowe komórki, DNA, białka i niszczyć błonę komórkową. W następstwie tego dochodzi do uszkodzenia struktur komórkowych, co w dalszej konsekwencji prowadzi do różnych zmian chorobowych w organizmie. W jaki sposób się one objawiają, to już jest sprawa indywidualna. Tutaj mogą zaważyć dodatkowo pewne predyspozycje genetyczne. I tak, u jednej osoby pojawi się problem związany z pracy serca, inna osoba będzie miała problemy skórne, a u jeszcze innej przestanie prawidłowo funkcjonować wątroba lub pojawiają się zaburzenia pracy nerek.

Unikalne właściwości przeciwutleniające

W warunkach, kiedy stres oksydacyjny wykracza poza prób możliwości adaptacyjnych organizmu, molekularny wodór ma najwięcej zalet i są one rzeczywiście realizowane. Wodór jest w stanie zmniejszyć nadmierne ilości wielu najbardziej szkodliwych utleniaczy. Ponad 1400 badań z całego świata wykazało, że wodór molekularny jest unikalnym przeciwutleniaczem. Dowiedziono, iż posiada on potencjał terapeutyczny dla każdego procesu chorobowego, sklasyfikowanego przez wysoki poziom stresu, czyli w zdecydowanej ilości tzw. chorób przewlekłych.

Wodór molekularny selektywnie wychwytuje i neutralizuje najgorsze i najbardziej cytotoksyczne wolne rodniki, w tym rodniki hydroksylowe, nadtlenoazotyny, które m.in. odgrywają rolę przyczynową w procesie namnażania komórek nowotworowych oraz przy przerzutach.  Cząsteczkowy wodór wzmacnia dysmutazję ponadklenkową, która jest kluczowym enzymem bariery antyoksydacyjnej organizmu.

Wodór molekularny – hamowanie reakcji zapalnych

Oprócz bezpośredniej neutralizacji wysoce reaktywnych utleniaczy, cząsteczkowy wodór pośrednio poprzez regulację ekspresji genów, zmniejsza stres oksydacyjny. M.in. uruchamia on szklak o nazwie NRF2, który aktywuje dużą liczbę genów cytoprotekyjnych i detoksykacyjnch. NRF2 jest jednym z głównych regulatorów przeciwzapalnych ludzkiego organizmu. Wzmaga on nasz własny system przeciwutleniaczy i pozwala przywrócić równowagę – redoks organizmu.

Ponadto, coraz więcej badań wskazuje na ochronną rolę NRF2 w stanach neurodegeneracyjnych, ponieważ zmniejsza zapalanie nerwowe, wykazując tzw. działanie neuroprotekcyjnie. Na tym jednak nie kończą się zalety wodoru. Wodór, regulując ekspresje genów, działa  jako cząstka przeciwzapalna i obniża aktywności prozapalne i zapalne cytokin np. Interleukiny 1, 6 i 17. Dzięki temu, został uznany za środek obrony przez uszkodzeniem wielu tkanek i narządów, obejmujących serce, mózg, wątrobę czy płuca.

Selektywne działanie antyapoptyczne

Obok zdolności wodoru cząsteczkowego do obniżania aktywności zapalnych dostrzeżono, iż wykazuje on selektywne działanie antyapoptyczne. Apoptoza  jest to jeden z naturalnych procesów, w wyniku którego, usuwane są stare, zużyte bądź uszkodzone komórki – tzw. zaprogramowana śmierć komórki. Mechanizm ten jest potrzebny i wpływa korzystnie na prawidłowy rozwój, homeostazę i zapobieganie nadmiernej, szkodliwej proliferacji komórek organizmu.

Podobnie jak, w przypadku właściwości przeciutleniających, w zakresie apoptozy cząsteczkowy wodór wykazuje działanie selektywne. Ocenia on potencjał zdrowotny danej komórki i na tej podstawie, albo podwyższa czynniki wywołujące apoptozę, albo je obniża.  Działanie to jest szczególnie widoczne jest np. w przypadku chorób nowotworowych. Z jednej strony, wodór nasila stres oksydacyjny w komórkach rakowych, by doprowadzić je do śmierci. Z drugiej strony, działa ochronnie na zdrowe komórki organizmu, chroniąc je przed toksycznym działaniem leków i terapii nowotworowych. Czyli jednocześnie działa antynowotworowo, a z drugiej strony łagodzi niepożądane skutki związane z chemią czy radioterapią, nie osłabiając jednocześnie ich działania na nowotwór.

Terapia wodorem molekularnym

Biorąc pod uwagę wyniki badań doświadczalnych i klinicznych z wykorzystaniem wodoru, możemy stwierdzić jego skuteczność w terapii:

• chorób nowotworach,
• powikłań pocovidowych,
• dysfunkcji różnych narządów i tkanek, schorzeń skóry np. łuszczycy,
• schorzeń układu rozrodczego,
• układu oddechowego,
• układu krążenia,
• centralnego układu nerwowego,
• układu pokarmowego,
• zespołu metabolicznego.

Podsumowując, wpływ wodoru molekularnego w medycynie jest nadzwyczajny. Nietoksyczne i szybkie, wewnątrzkomórkowe właściwości dyfuzyjne, czyli właściwości do rozprzestrzeniania się, zapewniają wykonalność i gotowość do jego stosowania w wielu stanach chorobowych.